GENJESHTRA DHE DHUNA SI MËNYRË QEVERISJE

Presidenti i Serbisë, Aleksandrar Vuçiq, ka paralajmëruar “tubimin më të madh në historinë e Serbisë” për të shtunën më 12 prill. Në tubimin mbështetës kanë mbërritur qindra autobusë, 10 prej tyre edhe nga Maqedonia. Por asgjë nuk ndihmoi. Tubimi i së shtunës ishte shumë më i vogël se protestat e qytetarëve dhe studentëve. Më pas presidenti Vuçiq lexoi letrat e mbështetjes në një program televiziv. Mes tyre ishte edhe një letër e një djali, por në vend të emrit të Novak Gjokoviqit, ai lexoi emrin e Nikola Jokiqit. Arsyeja – Gjokoviç mbështet studentët.

Një gënjeshtër mund të jetë e pafajshme, e rastësishme, por kur është e organizuar, atëherë gënjeshtra është dhunë. Kur dhuna vjen nga maja e një shteti, ajo ka shumë variacione të tjera në jetë dhe ka aq shumë sa që as që vihet re, thotë Sofia.

Dhuna është bërë aq ngjitëse dhe ka aq shumë rreth nesh, saqë disa janë bërë të shurdhër dhe të verbër ndaj saj, saqë as nuk e vënë re më.

https://www.slobodnaevropa.org/a/bar-crna-gora-perspektiva-mentalno-zdravlje/33281083.html

Mariam thotë se gjërat janë më keq në jetë.

Në thelb, askush nuk lejohet të thotë atë që mendon drejtpërdrejt. E vetmja gjë që mund të bëjnë është përmes disa profileve false dhe të mbledhin disa prej tyre në një person.

https://www.slobodnaevropa.org/a/pespektiva-mladi-bar/33264140.html

Të rinjtë në emisionin “PERSPEKTIVA” tregojnë dhunën ndaj grave, fëmijëve, nëpër shkolla. Tina, Rada dhe Olena flasin për mentalitetin e viktimës.

Atë që ne lejojmë, ne e promovojmë, që në thelb do të thotë se nëse lejojmë që dikush të na trajtojë në një mënyrë të caktuar, ne duhet të jemi gati të vuajmë. Dhe sinqerisht dua të them se më bezdis mentaliteti i viktimës që e përdorin kaq shumë brezat e sotëm.

https://www.youtube.com/watch?v=iLbmsV9b07o&ab_channel=RadioSlobodnaEvropa

Bëhet stigmatizimi i atij fëmije, në vend të stigmatizimit të atyre që kanë kryer krimin, ajo dhunë ndaj atij fëmije.

https://www.slobodnaevropa.org/a/31197904.html

Ekziston një problem që ndonjëherë viktima nuk është as e sigurt nëse ai ose ajo ka të drejtë të kërkojë ndihmë ose nëse ai ose ajo ka ndonjë pengesë të brendshme. Është thjesht një frikë për të shfaqur dobësi përballë çdo personi dhe për të thënë se është në vështirësi, sepse shpesh ndodh që kur një person afrohet dhe raporton një formë dhune, të dëgjojë përgjigjen “nuk është asgjë”, “janë ndonjë shaka” ose dëshiron t’ju tregojë vëmendjen e tij dhe të ngjashme.

https://www.slobodnaevropa.org/a/pespektiva-mladi-bar/33264140.html

Nëse qeveria nuk ndëshkon dhunën ndaj studentëve, atëherë kujt do t’i drejtohen të rinjtë për ndihmë? Prindërit? Shkolla? Tek policia? Davor, Damijana dhe Ivona i japin këto përgjigje.

Në përgjithësi, të gjithë thonë që duhet t’u drejtoheni prindërve, policisë dhe të gjithë kanë frikë nga një lloj refuzimi, dënimi, sepse në përgjithësi kur më ngacmonin seksualisht, kur afrohesha dhe thoja, jam ngacmuar seksualisht si burrë, njerëzit qeshnin. Ti je mashkull, si mund të ngacmohesh seksualisht, e do, e ke në gjak. Unë nuk jam kafshë, jam burrë.

https://www.youtube.com/watch?v=GDl1k2p9baM

Nëse raportojmë dhunën në shkollë, citoj unë, atëherë do të quhemi nga shoqëria, citoj, “pijanec” apo diçka e tillë, një i dobët sepse nuk e zgjidhëm dot vetë.

https://www.slobodnaevropa.org/a/perspektiva-mladi-bar/33273072.html

X here me ka ndodhur te vij te ankohem per te njejtin person, me shume se nje here, dhe te me thuhet keshtu eshte, injoroje, eshte djale, te pelqen 100%! Dhe jam duke u përballur me faktin që dikush po më godet fizikisht ose po më ngacmon mendërisht prej muajsh. Dhe përsëri u përballa që më thanë “epo mirë, nuk mendojnë kështu, e dini djali i kujt është, nuk mund t’i bëj asgjë!” Prandaj, ata që ngacmojnë janë të mbrojtur, dhe viktimat e ngacmimit janë edhe më të ekspozuara ndaj atij ngacmimi sepse nëse ankohen dhe arrihet ai person, atëherë ata durojnë tortura edhe më të mëdha se sa kanë përjetuar më parë.